Botanical Garden

Botanik Bahçesi

Kıyafetini değiştirdikten sonra, doğanın üç katlı galerisinde rahat bir yolculuğa çıkar. Birinci katta, bitkilerin arasında yürür, yapraklara dokunur, baharatlı kokuları içine çeker ve sanki bu canlı dünyaya karışıyormuş gibi zevkten donup kalır. Marina daha yükseğe tırmandığında, kaktüslerin olduğu bir bölüm bulur. Dikkatlice bir tanesini alır, iğnelerini inceler... ama elbette, karşı koyamaz - bir batma ve hafif bir yüz buruşturma. Şakacı bir şekilde parmağını bir çocuk gibi emer ve kendine güler. Üçüncü katta - yükseklik ve özgürlük. Bu anda - mutlak hafiflik, şakacılık ve yaşam sevinci.

O zaten burada – tamamen. Yürüyüş ilhamını uyandırdı ve şimdi bahçenin her köşesi onu çalışmaya çağırıyor. Marina masaya geri dönüyor, saçlarını hafifçe omzunun üzerinden atıyor, bakışları sıcak bir sabah kadar yumuşak. Etrafındaki her şey özel bir ritmi takip ediyor gibi görünüyor: eldivenler, keskiler, masanın üzerinde bir kase toprak, havada hala asılı duran yeşillik kokusu. Pencereler hafifçe açık, rüzgar perdeleri hışırdatıyor ve o anda günün başladığını hissediyor.

Masasına geri döndüğünde, yapılacaklar listesine tekrar bakıyor. Günün yoğun geçeceğine söz veriyor. Hafif bir sorumluluk iç çekişiyle panama şapkasını düzeltiyor, kollarını sıvayıp işe koyuluyor. İlk iş saksı değiştirmek. Kırılgan saksıları alıyor, kökleri dikkatlice serbest bırakıyor ve her bitkiyi nazikçe yeni toprağa yerleştiriyor. Neredeyse bir bakım ritüeli gibi - nazik, sessiz, duyusal. Sonra sulama zamanı geliyor. Sulama kabı soğuk suyla dolu ve odanın içinde dolaşıp sırayla her bitkiyi suluyor. Sonunda hortumu alıyor, sprey ışığın içinde oynuyor ve damlalar yüzüne ve boynuna düşüyor.

Bahçe nemle doymuş, iş neredeyse bitmiş. Çevredeki sessizlik derinleşmiş, sanki doğanın kendisi ona gösterdiği özen için teşekkür ediyormuş gibi. Islak yapraklar parıldıyor, güneşi yansıtıyor ve ayaklarının altındaki sıcak fayanslar geçmiş günün izlerini taşıyor. Parmaklarındaki su damlacıklarını silkeliyor, duruyor ve o anda her şey özellikle canlı hale geliyor. Göğsünde hafif bir yorgunluk hissediyor, hoş, önemli bir şeyin ağızda bıraktığı tat gibi.

İş günü neredeyse bitmek üzere. Aşağı iniyor, tozlu kıyafetlerini çıkarıyor ve temiz bir iş ceketi giyiyor. Görev listesini dikkatlice kontrol ediyor - her şey tamamlanmış. Ama acele etmek yerine kendine bir mola veriyor. Rahatlama zamanı. Çantasından basit bir atıştırmalık çıkarıyor. Birkaç taze yeşil yaprak öğle yemeğini özellikle canlı ve lezzetli hale getiriyor. İkinci kat gerçek bir çiçek cenneti. Akıllı telefonunu çıkarıyor ve çiçekler arasında kendi fotoğraflarını çekmeye başlıyor. Hafiflik, flört, biraz çıplaklık - her şey doğal, doğanın nefesi gibi. Ve sonra... sadece güneş. Güneş ışınlarının tenine dokunduğu bir köşeye oturuyor ve gözlerini kapatıyor. Her şey donuyor. Sadece sıcaklık, yaprakların hışırtısı ve onun mutlu, sessiz "şimdi"si.

Gün sona eriyor. Giysileriyle geri döndü – bol, hafif yıpranmış, ama tanıdık. Aynada, memnuniyetle karışık hafif bir yorgunluk görüyor. Ama çıkışa doğru yönelirken aniden duruyor. İkinci katta, işte orada – sabahtan beri aklında olan küçük çiçek. Mütevazı güzelliği onu derinden etkiledi. Tekrar yukarı çıkıyor, ona yaklaşıyor ve etrafına bakıyor. Galeri hala boş. Ve şimdi çiçek çantasında. Dudaklarında hafif yaramaz bir gülümsemeyle Botanik Bahçesi'nden ayrılıyor.

Kapıyı açar, içeri girer ve bir an için öylece durur. Buradaki sessizlik farklıdır - nazik, tanıdıktır. Ayakkabılarını çıkarır, esner ve artık mükemmel olması gerekmeyen dağınık şeylere gülümser. Bitkileri büyümüştür. Masadaki fincanda hala sabah çayının kokusu vardır. Küçük bir lambayı yakar ve duvara yaslanarak yere oturur. Ev. Sadece kendisi olmanın sessiz sevinci.

Uzun ve yoğun bir günün ardından tek istediği şey temizlik ve dinlenmek. Banyoya girer ve sıcak duş tozu, endişeleri ve anıları temizler. Vücudu gevşer, düşünceleri kaybolur. Yumuşak pijamalarıyla, ıslak saçlarıyla banyodan çıkar. Yanında sadık köpeği vardır, neşeli bir bakış ve sessiz bir iç çekişle. Birlikte yatağa uzanırlar. Pencere kenarında bir çiçek, saksıdaki toprak hala nemlidir ve günün iyi geçirilmiş olduğu hissi. Gülümseyerek uykuya dalar, köpeğine sarılır, hala vücudunda yaşayan doğa ve ışık tarafından kucaklanır.